تولید لیزرهایی با انرژی بالا در آسمان برای تولید باران هم‌اکنون یک رویای فناوری است و تکنیک‌های کنونی شات‌کننده پرتوهای لیزر یا پرتاب‌کننده مواد شیمیایی به آسمان کمترین نمایش تحقق این رویا هستند.

یکی از نخستین نمایش‌های موفق تراکم تحریک شده توسط لیزر اواخر سال گذشته میلادی معرفی شد که در آن دانشمندان از لیزر قوی برای تولید ذرات آبی ریز در هوای ملایم و مرطوب استفاده کردند.

ذرات آبی مزبور دارای قطر چند میکرومتری بودند که این رقم 100 برابر کوچک‌تر از آن است که بتوانند به عنوان قطرات کوچک باران ببارند.

با این حال آزمایشات جدید نشان‌هنده توانایی متحول کردن ذرات از فاز گازی به فاز مایع از طریق تراکم هستند واین امر تولید قطرات بزرگ‌تر را آسان خواهد کرد. یافته‌‌های حاصل حاکی از آن است که لیزر قادر به تحریک تشکیل ذرات ریز است.

این تکنیک شامل تجزیه نوری (photodissociation) است که در آن فوتون‌ها ترکیبات جوی را در اتمسفر می‌شکنند. این فرایند منجر به تولید اکسیدهای نیتروژن و ازون می‌شود که به تشکیل ذرات اسید نیتریک ختم می‌شود. این امر ذرات مولکول‌های آب را برای خلق قطرات ریز این مایع به هم پیوند می‌دهد.

آگاهی از چگونگی تحریک رشد ذرات از این طریق و همچنین این که چگونه شرایط جوی بر این امر تاثیر می‌گذارد، مهم‌ترین پرسش‌های حاضر در این حوزه است.

تولید باران در درجه اول نیازمند رشد ذرات آبی ریز به قطرات کوچک با اندازه لازم برای باریدن به عنوان قطرات باران است. این امر بستگی به شرایط جوی به ویژه رطوبت نسبی دارد که این ذرات با آن برخورد می‌کنند. خلق باران همچنین نیازمند تولید تراکم عددی متعادل و کافی ذرات ریز است. در نهایت این تکنیک نیازمند فعال‌سازی حجم بزرگی از جو برای عملکرد لیزر با سرعت لازم است.

ژروم کاسپارین از دانشگاه ژنو معتقد است که حداقل در این مرحله بارگذاری کارآمد ابرها برای تولید باران غیرممکن است اما این امر مسیر جدیدی را برای تحقیقات آتی در این زمینه پیش‌روی محققان می‌گذارد.